Özlemler Mezarda Bitiyor

Sabah uyandığında, son gördüğün rüyanın görüntüsü hâlâ zihnindeydi.  

Ne kadar oldu görüşmeyeli?  

Saatine kadar bilsen de, sayılamayacak kadar uzun.

Sesi, bir iki şakalı sözü kaldı aklında.  

Rüyanda gördüğün de bundan fazlası değildi.  

Yeni bir şey yok.  

Belki gerçekten oldukça uzak, aklında kalan.

Dışarıda yağmur sesi.  

Yürüyüşün tadını kaçıracak kadar sert.  

Ama uyku mahmurluğunu silip atacak kadar güçlü.  

Kimler kaldı geride?

Gitmek zorundalar mıydı?  

Sen gitmesen olur muydu?  

Şimdi bir önemi yok.  

Pişmanlıkla yapılan her şey gibi, gerçeğin replikası.  

Ne yapacağını bilemeyecek bir özlem değil ama ara sıra aklında hepsi.

Ömür geçiyor.  

Özlediklerin, geride kalanlar hep seninle.  

Bundan kaçmaya çalışmak, güzel olan her bir hatıraya haksızlık.  

Zaten mümkün de değil.  

Özlemler mezarda bitiyor.